بینی زیبا و معیارهای زیبایی بینی

اگر بینی شما فرمی داشته باشد که کاملاً با معیارهای استاندارد زیبایی بینی همخوانی دارد، به طور قطع موجب زیبایی چهره شما شده و بین اجزای صورت شما، هماهنگی و تعادل ایجاد می‌کند. یک متخصص باید بتواند با نگاه به ظاهر بینی و چهره، چگونگی بهبود آن در جهت زیبایی و تعادل بیشتر بین اجزای چهره را تشخیص دهد و این امر نیازمند داشتن درکی بسیار عمیق از ساختارهای چهره و زیبایی آن است. در تمامی جراحی‌های صورت، چیزی بسیار فراتر از تکنیک‌های جراحی صحیح اهمیت دارد. جراح شما باید نگاهی هنرمندانه داشته باشد و همچنین این مهارت را داشته باشد که آناتومی منحصربه‌فرد چهره‌ی شما را تا جای ممکن به حالت ایده‌آل نزدیک کند و همه موارد را به خوبی در مورد بینی ایده‌آل که با چهره‌ی شما هماهنگی دارد بداند و تنها در این صورت است که می‌توان ظاهر بینی شما را به بهترین نحو تغییر دهد.

شرایط هر فرد با فرد دیگر فرق می‌کند. اندازه و فرم بینی در هر بیمار کاملاً متفاوت است. برخی از بیماران فکر می‌کنند که بینی آن‌ها دراز است و نوک بینی آن‌ها افتاده است، برخی دیگر فکر می‌کنند بینی آن‌ها بیش‌ازحد بزرگ و گوشتی است و یا بالای بینی آن‌ها پهن است. هر کدام از این موارد می‌تواند ظاهر بینی را از حالت ایده‌آل خود خارج کند. عمل جراحی زیبایی بینی می‌تواند بین اجزای صورت هماهنگی و تعادل ایجاد کند و بینی شما را تا جای ممکن به حالت ایده‌آل و زیبای خود نزدیک کند.

ویژگی‌های بینی زیبا و ایده‌آل

یک-سوم‌های افقی صورت

یک چهره ایده‌آل همان‌طور که در بالا نشان داده شده است به سه قسمت مساوی تقسیم شده که بدین صورت هستند:

• یک‌سوم بالایی: رویش موها تا نقطه میان دو ابرو
• یک‌سوم میانی: نقطه میان دو ابرو تا زیر بینی
• یک‌سوم پایینی: زیر بینی تا زیر چانه

یک-پنجم‌های عمودی صورت

یک چهره ایده‌آل همان‌طور که در بالا نشان داده شده است به پنج قسمت عمودی مساوی نیز تقسیم می‌شود.

خط افقی فرانکفورت

برای بررسی معیارهای زیبایی چهره، برخی از زوایای خاص باید بررسی شوند. برای اندازه‌گیری درست این زوایا، سر باید در موقعیت استانداردی قرار داشته باشد. در صورتی که سر چرخش داشته باشد یا به بالا یا پایین خم شده باشد، برخی از این زوایا تغییر می‌کنند. موقعیت استاندارد سر و صورت توسط اکثر جراحان توسط خط افقی فرانکفورت بررسی می‌شود. این خط باید کاملاً موازی با زمین باشد. خط فرانکفورت خطی فرضی است که از قدامی‌ترین قسمت کانال شنوایی به پایین ترین قسمت کاسه‌ی چشم کشیده می‌شود.

زاویه میان بینی و پیشانی

در صورتی که زاویه بین بینی و پیشانی بیش‌ از حد تیز باشد ممکن است بینی کوتاه به نظر بیاید و در صورتی که این زاویه بیش ‌از حد باز باشد بینی بلند به نظر می‌رسد. این زاویه در محلی قرار دارد که خط گذرنده از نقطه‌ی بین دو ابرو و بالای بینی با خطر گذرنده از نقطه بالایی بینی و نوک بینی از هم عبور می‌کنند. در حالت عادی این زاویه باید بین 118 تا 130 درجه باشد. در همین محدوده، برای خانم‌ها زاویه‌ی بازتر و برای آقایان زاویه بسته‌تر مطلوب‌تر است.

برآمدگی بینی

میزان برآمدگی بینی و فاصله نوک بینی از صورت نیز یکی دیگر از معیارهای زیبایی بینی است. در ادامه با دو متد مختلف برای ارزیابی برآمدگی بینی آشنا می‌شویم:

• متد Good: در ابتدا یک خط عمودی گذرنده از پره بینی نصب می‌شود به نحوی که این خط بر خط فرضی فرانکفورت عمود باشد. خط دیگری از نوک بینی تا این خط رسم می‌شود و طول این خط تقسیم بر طول بینی (نقطه بالایی بینی تا نوک بینی) می‌شود. این عدد در حالت نرمال باید بین 0.55 تا 0.6 باشد.
• متد Crumley: بینی با برآمدگی مناسب باید تشکیل یک مثلث با اضلاع 3 و 4 و 5 را بدهد که این اضلاع بدین ترتیب هستند: نقطه پایین پره بینی تا خط گذرنده از نوک بینی (3)، نقطه پایین پره بینی تا نقطه‌ی بالایی بینی (4)، نقطه بالایی بینی تا خط گذرنده از بینی (5).

زاویه بین بینی و صورت

زاویه بین بینی و صورت، راه دیگری برای بررسی میزان برآمدگی بینی است. اگر این زاویه بیش ‌از حد باز باشد، بینی فاصله زیادی از صورت گرفته و برعکس اگر این زاویه بسته باشد، فاصله بینی از صورت کم است. شما به راحتی می‌توانید با نگاه کردن به بینی از نمای کناری، میزان برجستگی آن را ببینید. اما این اندازه‌گیری‌ها موجب می‌شود که هنر تحلیل و ارزیابی صورت با اعداد و ارقام علمی همراه شود. این زاویه در محل تلاقی دو خط قرار دارد که یکی از نقطه میان دو ابرو تا برآمدگی چانه و دیگری از بالاترین قسمت بینی تا نوک بینی امتداد دارد. این زاویه در حالت عادی باید بین 30 تا 40 درجه باشد.

زاویه بین بینی و چانه

اگر چانه بیمار کوچک و عقب‌رفته باشد موجب می‌شود که بینی بزرگ‌تر به نظر بیاید. جراح برای بررسی تأثیر چانه بر ظاهر بینی و همچنین میزان هماهنگی بین اجزای صورت، زاویه بین بینی و چانه را (همراه با سایر معیارهای دیگر) بررسی می‌کند.

فاصله لبه از خط فرضی بین بینی و چانه

لب‌ها نیز باید توسط جراح بینی بررسی شوند تا مشخص شود که لب‌ها با سایر اجزای صورت تعادل و هماهنگی دارند یا خیر. لب بالایی باید از خط گذرنده از نوک بینی و برآمدگی چانه، 4 میلی‌متر و لب پایینی 2 میلی‌متر فاصله داشته باشد.

زاویه بین پیشانی و خط زیر چانه

یکی از ویژگی‌های خوشایند صورت این است که زاویه بین پیشانی و خط زیر چانه، تیز باشد. این زاویه از دو خط تشکیل شده که یکی از نقطه میان دو ابرو تا برآمدگی چانه و دیگری از نقطه زیرین چانه تا نقطه شروع گردن امتداد دارد.

زاویه بین بینی و لب

اگر زاویه بین بینی و لب بیش‌ازحد تیز باشد، بینی حالت افتادگی دارد و از سوی دیگر اگر این زاویه بیش‌ازحد باز باشد، بینی کوتاه و حالت سربالای غیرطبیعی دارد. این زاویه در محل تلاقی دو خط قرار دارد که یکی از نوک بینی تا زیر بینی و دیگری از نقطه زیر بینی تا نقطه میانی بالای لب کشیده می‌شود. این زاویه در حالت عادی باید بین 90 تا 120 درجه باشد. برای زنان زاویه‌ی بازتر و برای مردان زاویه بسته‌تر،مناسب‌تر ست.

نحوه نمایان بودن تیغه‌ی بین دو سوراخ بینی

ستونک بینی نباید از نمای نیم‌رخ، بیش ‌از حد نمایان یا بیش‌ازحد پنهان باشد. همان‌گونه که در اینجا نشان داده شده است، رابطه بین پره‌های بینی و ستونک بینی به 9 شکل مختلف می‌تواند باشد چرا که حالت ستونک به سه شکل مختلف (عادی، افتاده و عقب‌رفته) و حالت پره‌های بینی نیز به سه شکل مختلف (عادی، افتاده و عقب‌رفته)  می‌تواند باشد. جراح باید بتواند تشخیص دهد که بینی شما شبیه به کدام یکی از 9 حلت بالایی است. رابطه بین پره بینی و ستونک بینی باید به گونه‌ای باشد که در حدود 2 تا 4 میلی‌متر از داخل ستونک بینی نمایان باشد.

جراح چگونه بینی بیمار را ارزیابی و تحلیل می‌کند؟

جراح در ابتدا ظاهر کلی بینی در نگاه اول را بررسی می‌کند. برای مثال توجه می‌کند که بینی بیش‌ازحد بزرگ، دارای چرخش، دارای قوز یا دارای نشانه‌های جراحی قبلی ناموفق هست یا خیر. در اغلب موارد همین ظاهر کلی بینی در نگاه اول است که مشخص می‌کند بیمار دقیقاً از چه چیزی شکایت دارد. سپس پزشک از بیمار در مورد مواردی که او در مورد بینی خود دوست ندارد، سؤال می‌کند. سپس جراح، بینی را از نمای روبه‌رویی بررسی می‌کند. او توجه می‌کند که بینی راست است یا انحراف و چرخش دارد و این که نوک بینی متقارن و به اندازه است یا نا نامتقارن و بزرگ یا دارای شکل غیرطبیعی است و در نهایت این که بینی بیش‌ازحد پهن، بیش‌ازحد باریک یا عرض آن عادی است. جراح همچنین پوست بینی را بررسی می‌کند تا کیفیت آن را متوجه شود و بداند که پوست بینی ضخیم، نازک یا دارای ضخامت متوسط است.

سپس نمای بینی از کنار بررسی می‌شود. از نمای کناری جراح می‌تواند ببیند که بینی بیش‌ازحد کوتاه یا بلند است و اینکه تیغه‌ی  بینی قوز دارد یا بیش‌ازحد فرورفته است. در این زمان، نوک بینی نیز ارزیابی می‌شود و جراح توجه می‌کند که بینی بیش‌ازحد برجسته یا تورفته است یا حالت عادی دارد. جراح به میزان نمایان بودن سوراخ‌های بینی نیز توجه می‌کند. بینی شما از تمامی جهات و زوایا بررسی می‌شود تا اطلاعات مهمی در مورد آناتومی بینی شما به دست بیاید. این اطلاعات برای برنامه‌ریزی موفق جراحی بینی، ضروری هستند. علاوه بر این، جراح بینی شما را با دست نیز لمس کرده و آن را معاینه می‌کند.